Negeren is een kunst!

Dit heet reflexieve conditionering: je reageert automatisch en onbewust op een bepaald signaal.  Het is al gebeurd voor je het zelf weet en zonder dat je erbij nadenkt. Eigenlijk heb je er geen stuur meer over.

Je ziet overal om je heen gebeuren: mensen die meteen reageren als hun mobieltje een geluidje maakt. Iemand belt of stuurt een appje. “Kijken! Nu!” is de onbewuste reflex. Midden in het verkeer, tijdens de boodschappen, terwijl ze met een ander zitten te eten.

Soms is dat irritant, soms zelfs gevaarlijk. Maar wat eigenlijk erger is, is dat het op de langere termijn gaat lijken op reflexieve conditionering, FOMO (= bang iets te missen) en bij sommigen zelfs verslaving. Kies zelf maar hoe je het noemt.

Als je niet anders kan dan onmiddellijk reageren op een geluidje van je telefoon, is dat ongezond gedrag: het kost veel tijd, het geeft stress en verhindert je concentratie. 

Als kinderen proberen hun zin te krijgen door te zeuren, is negeren vaak een goede manier om ze het zeuren af te leren. Als je merkt dat je snel de neiging hebt om direct te reageren op je telefoon, of je merkt dat je kind deze neiging heeft, zou je eens kunnen oefenen met het negeren van de meldingen die binnenkomen. Kijk niet op je telefoon wanneer hij trilt, bliept of piept, maar kijk op je telefoon wanneer dit jou uitkomt. Dat geeft rust. 

Reageer bepaalde uren van de dag niet: als je vergadert, tijdens het eten, als je geconcentreerd huiswerk doet, als je met iemand zit te praten en zeker als je in bed ligt. Het zal in het begin niet meevallen, maar met oefenen en stug volhouden schep je voor jezelf ‘vrije tijd’. Oefening baart kunst. En je zult na verloop van tijd merken dat niet direct reageren, eigenlijk bestwel relaxed is.